Sep 042012
Am D G C
Իմ երազների երկիրը բաց էր չորս քամիներին
Am B Em E
ու ապրում էր լուռ ժպիտներով,
Am D G C
լճերի պարզ աչքերով իր նա նայում էր երկնքին
Am B Em
ու գրկում արևն անտառներով:
Երբ իջնում էր մութ գիշերը, անտառի մի անկյունից
երևում էր մի ճրագ դեղին.
դա վառվում էին մոմերը հեռավոր պատուհանից,
որպիսի մարդիկ չկորչեին:
Պոչավոր աստղի շողերը հայտնվում էին այնտեղ,
ուր նրան սպասում էին վաղուց,
քանի որ եթե գալիս ես, եկողին սպասող է պետք,
թե չե ի՞նչ ոգուտ կա քո գալուց:
Մենք արդեն ունենք բոլորս տխրությունը մեր բաժին,
դրանով ոչ ոք չի պարծենում
պարզապես անտառն ու լիճը, պատուհանը այն դեղին
մնացել են իմ երազներում:
Պոչավոր աստղի շողերը չքացել են պարզապես,
թողնելով ինձ լոկ մի ուղեծիր,
իմ երազների երկիրը ի՜նչ դատարկ է առանց քեզ,
եթե դու միայն իմանայիր…