Ճանապարհը բաց է, քո աչքերը թաց են,
Հարսանիքից պետք չէ վախենալ,
Պետք է օրենքով երջանկանալ:
Ճանապարհը բաց է. արգելման նշանը
Չի խանգարում մեզ առաջ շարժվել
Եվ դառնալ սիրող ամուսիններ:
Կտրուկ շրջադարձ՝ մի քիչ ձախ, հետո՝ աջ,
Մեզ սպասում է համեստ առօրյան,
Կտրուկ շրջադարձ՝ մի քիչ ձախ, հետո՝ աջ,
Եվ մենք տանն ենք արդեն հայրական:
Տանը հավաքվել են մեր բարեկամները
Ու մեր ընկերները մանկության.
Մենք ենք կենտրոնում ուշադրության:
Հյուրերը հարբել են ու մեզ մոռացել են,
Ոչ ոք չի ուզում մեզ հասկանալ,
Որ ուզում ենք մենք առանձնանալ:
Հարբած թամադան մի կենաց է ասում,
Որ նույնիսկ ինքը չի հասկանում,
Իսկ հյուրերը իրենց այնքան լուրջ են պահում,
Որ ասես մեզ հողին են հանձնում:
Զույգ ծաղիկների կենացը ծաղկացրին,
Մեր ծնողների կենացը թանկացրին,
Հանգուցյալ պապիկներին առանձնացրին (հողը թեթև լինի),
Կենդանի տատիկներին երջանկացրին:
Կեսգիշերն անցել է, բոլորը գնացել են,
Եվ մեզ հատկացված ննջարանում
Մենք պառկել ենք, ոնց որ դագաղում:
Ի՞նչ մի դժվար բան է. արդեն օրինական է
Կողք-կողքի պառկել ու համբուրվել,
Կողք-կողքի, կողքի պառկել ու…
Կտրուկ շրջադարձ՝ մի քիչ ետ, քիչ առաջ,
Ողջ աշխարհն է մեզ հետ օրորվում,
Եվ այսպես կարգապահ՝ ոչ գաղտնի, այլ լեգալ
Հանդիպում ենք գիշերը իրար…