Am
Ես գիտեմ, թե ովքեր են տերերը,
Am
Ում ձեռքից են ուտում էս շները,
G
ես գիտեմ,
G
Ու թեև միշտ էլ կուշտ են տերերը,
E
Բայց սովից կատաղած են շները,
Am
և հիմա
C
Հենց էնպես չեն հաչում էս շները,
Dm
Ուշացրել են մի քիչ նրանց կերը.
E
ուշացրել,
Am
Կերակրե՛ք. չէ՞ որ դուք եք տերերը,
Am
Որ հանկարծ մեզ չուտեն էս շները,
G
կերակրե՛ք,
G
Վայելե՛ք ձեր համեղ պատառները,
E
Մնացորդը ուտեն թող շները,
Am
որ լռեն,
C
Թե չէ վախն այցելում է գիշերը,
Dm
Երբ սովից կատաղած են շները,
E
զգուշացե՛ք,
Am
Փակեցեք շատ ամուր ձեր դռները,
Am
Փողոցում թող մնան պոետները,
G
և մարդիկ,
G
Ում համար միևնույն են տերերը,
E
Եվ հատուկ կատաղացրած շները՝
Am
միևնույն:
Feb 182012
Feb 122012
Dm C
Սիրտս կարյունի աշխարհի ցավով,
որքա՜ն տառապանք, Աստված իմ, չորս դիս,
Gm Dm
կյանքի դաշտերից փչող ամեն հով,
C Dm
հառաչ ու կսկիծ կզարնե դեմքիս:
Անմեղ զոհերի արյունով եռուն
հողը ոտքիս տակ կմնա միշտ թաց,
և նոր վճիռներ իմ շուրջն, ու հեռուն
կծնվեն մարդիկ արյունով հարբած:
Սրի ու սովի կդառնան ավար
լույսի պես պայծառ մանուկներ սիրուն,
և ոտքի կոխան հասկեր անհամար`
աշխատավորի քրտինքով օծուն:
Ես ինչպե՞ս նստեմ խնջույքի սեղան
և ըմպեմ ուրախ վայելքի գինին,
երբ որ կխլեն մարդիկ անվարան
որբի բերանից պատառը հացի:
Աստված իմ, որքա՜ն անարդար վճիռ,
ինչպե՞ս կարող եմ քար դնել խղճիս
կյանքեր թևաբեկ և թշվառագին
Աշխարհի ցավով հիվանդ է հոգիս:
Feb 122012
Em D Em
Ո՞ւր են տանում քայլերն անխելք
Am D Em
Եվ չեն ենթարկվում անզոր ուղեղին
Am D Em
Կամ խորը թաղում ճահճի հատակում,
D Hm Em
Կամ վեր բարձրացնում արևի լույսին:
Կամ ստիպում մեկ-մեկ անհույս մեռյալիս
Խելագար ձայնով երկինքը պատռել,
Կամ խելապատառ արևին ձգտել:
Քայլեր…
Գալիս են նրանք պատմության խորքից,
Մերթ տրորելով մեր բախտը դաժան,
Մեր հոգին տխուր, մեր սիրտը վհատ,
Մեր երազն ու մեր հույսը ապաքում:
Տանում են նրանք իրենց ետևից`
Եվ զորավորին, և խեղճ տկարին,
Որ վերջում կյանքի, անդունդը նետեն`
Քայլերը նաև հզոր քանքարին:
Ահագնանալով՝ դղրդում նրանք,
Խլացնում են ձայնը մեր սրտի,
Դոփելով գալիս, դոփելով գնում,
Անցնում են դեպի սահմանն անհայտի:
Ո՞ւր են տանում քայլերն անխելք,
Եվ չեն ենթարկվում անզոր ուղեղին,
Կամ խորը թաղում ճահճի հատակում,
Կամ վեր բարձրացնում արևի լույսին…
D A Em
Երկնքում ճախրող ոստիկաններ,
A D
Ոստիկանատիպ մուրացկաններ,
Hm F#
Մուրացկանակերպ անգույն դեմքեր
F# G A
Ու կերած-խմած ուրվականներ:
Բացուխուփ անող շատ բերաններ,
Ասես ափ նետած անթիվ ձկներ,
Հերթերում պատերազմող ձեռքեր,
Ո՞վ է այս ամենը հնարել:
Hm A Hm A
Սա ի՞նչ հանելուկ է, սա շուտասելուկ է,
D F# Hm F# Hm
Չի լսվում ո՛չ ձայն, ո՛չ պատասխան:
Hm A Hm A
Սա ի՞նչ հանելուկ է, սա շուտասելուկ է,
D F# Hm (Hm-A)
Ո՞վ է Տեր Աստվածն, ով՝ սատանան:
Որովայնամիտ ու բութ դեմքեր
Եվ անթիվ դատարկ որովայններ,
Բարքերի անկում, անկման բարքեր
Ու անկման եզրին կանգնած կարգեր:
Կուսականորեն շիկնած լրբեր,
Կուշտուկուռ կերած-խմած սրբեր,
Դզած ու փչած ու կեղծ կույսեր,
Կույսերից հիասթափված հույսեր:
Սա մի կուսանո՞ց է, թե սա բոզանոց է,
Ասե՛ք, ձայնազո՛ւրկ իմաստուններ:
Ո՞ւր է անգլուխը՝ քաղաքագլո՞ւխը,
Որն ունի ոռի վրա ծալքեր:
Անգթությունից կոտրած սրտեր
Ու գթաբաժան առաքյալներ,
Խորհրդարանում խորհող այրեր
Ու նմանատիպ դեպքի վայրեր:
Մտավորական քրեականներ,
Կիսագողական ոստիկաններ,
Ղումարի նստած դասախոսներ
Ու նստած-ելած շատախոսներ:
Իսկ կարգին տղերքը, ում ձեռքին է զենքը,
Մահվան հետ գիշեր են լուսացնում:
Իսկ ազգի տականքը՝ մեր ազգի քերանքը,
Թալանում է ազգը ու պղծում:
Նախագահական ընտրություններ,
Եվ անընտրելի նախագահներ,
Հալումաշ եղած անթիվ ստեր,
Ո՞վ է այս ամենը բեմադրել:
Գեներալատիպ մեծ գրողներ,
Գրողի տարած գեներալներ,
Գեներալամիտ նախարարներ
Ու նմանատիպ տարբեր բաներ:
Ո՞վ է նստած վերը, դրա տիրու մերը,
Չի լսվում ո՛չ ձայն, ո՛չ պատասխան:
Ո՞րն է իրականը, տերն ու տիրականը
Էս անտերուդուրս անտերության:
Jan 262012
Am D G
Նույնիսկ ընձուղտը տարօրինակ մի երգ է,
Am D G
Բայց որ փակված է վանդակում դա արդեն երգ չէ։
Am+ D Em
Որքան չերգված երգեր կան փակ վանդակներում,
B7 Em
Որքան երգեր, որոնք երբեք չեն լսվելու.
G B7
Երբ երգը դառնում է վախեցած գազան
B7 Em
Ու փակված վանդակում ճաղերին է գարկվում,
C G
Երգը դառնում է վիրավոր լուսան,
Am Am7 B7
Երգր թռիչքի է պատրաստվում։
Em B7 Em Am B7 Em
Երգը լռում է ու քնած ձևանում.
Em Am D D7 G
Գալիս է պահը նա պայթում է, պայթում։
G B7
Գիշերը հանգիստ քնած էր գետաձին.
B7 Em
Եվ անշարժ էր նրա հաստ մարմինը,
C G
Խելագար ամբոխի թշվառ ծաղրածուն
Am Am7 B7
Առյուծը նախկին, մրափում էր.
Em B7 Em Am B7 Em
Եվ միայն գայլն էր անհանգիստ վանդակում.
Em Am D D7 G
Գայլը ոռնում էր, անընդհատ ոռնում.
G B7
Նրան միս տվեցին, բայց նա միսը չվերցրեց,
C G
Նրան միս շպրտեցին, բայց գայլը չլռեց։
G Am G Am B7 Em
Գայլը հիշել էր տափաստանն իր արձակ,
Em Am D G
Ու խենթացել էր գայլը միայնակ։
G B7
Եվ լսվեց կրակոց, և ոռնոցը լռեց,
B7 Em
Եվ լուսինն իր արծաթն իր երգչին նվիրեց։
C G
Լուսնի արծաթում կարմիր արյան լճակ,
Am Am7 B7
Մեռնում էր վանդակում գայլը միայնակ։
Em B7 Am B7 Em
Գայլը մեռնում էր ժպիտը դեմքին,
Em Am D G
Հիմա նա ազատ էր ու վազում էր կրկին.
G B7 Em
Աչքին երևում էր տափաստանն իր արձակ.
Em D G
Կողքից վագում էր մոխրագույն գայլուհին.
G B7
Երբ երգը դառնում է վախեցած գազան
B7 Em
Ու փակված վանդակում ճաղերին է զարկվում,
C G
Երգը դառնում է վիրավոր լուսան,
Am Am7 B7(bare)
Երգր թռիչքի է պատրաստվում։
Jan 262012
F#m Hm C# F#m
Երբ որ մաղում եմ մեկ առ մեկ բոլոր անցած իմ տարիները,
Թափվում են ցած, ավազի պես, օրերի շարքը անտարբեր
E A C# F#m
Եվ վերանում են մոռացված կյանքը կերտող դատարկ բաները,
D Hm D C# F#m
Ցանցի վրա միայն մնաց տեսիլքը քո բյուրեղացած:
Դա էլ կանցնի գուցե մի օր և կփակվեն ցավոտ վերքերը,
Եվ կփրկվեն տունկերը մեր համատարած այս ցամաքից,
Եվ նվիրված պատրանքներից, նա էր միակ օրհնված արժեքը,
Որ կպահեմ մինչ ճամփիս վերջ, որովհետև սիրել եմ ես:
A E C# F#m
Ես ձանձրացա իմ երգերից, կորցրեց կիթառս իր իմաստը,
A E C# F#m
Չնվաղեց երբեք հոգիս, չկարգվեցի ես ծաղրածու,
Hm C# F#m
Ծուռ ու շիտակ կյանքիս ճամփին, չճարպոտեց երբեք իմ սիրտը,
D Hm D C# F#m
Եվ կատարվեց կյանքս կարծես, որովհետև սիրել եմ ես:
Մոլորվեցին ձայները մեր և խզվեցին ձայնալարերը,
Եվ կորցվեցին աղմուկներում վերջին ճիչերը խլացած,
Մեկ մեկ միայն, անսպասելի քեզ կգտնեն կորցված երգերը,
Միայն մի փոքր ավելի բյուրեղացած և ապրված:
Թեկուզ ոռնաս տանջող ցավից, թեկուզ ծալվի սովից մարմինտ,
Չեն վաճառվի աճուրդներում քեզ արժեքները ժառանգված,
Եվ խոզերի առջև, ստիպված, դու չես սփռի մարգարիտները,
Եվ կյանքը չի դառնա տհաս, իմ բարեկամ քանի դու կաս:
Jan 262012
Dm
Աշխարհը այս բաժնվել է
Am
հազար ու մի տարբեր կտորների…
Gm Dm
ասում են շատ վաղուց (ստում են երեւի),
ամեն լաթի կտորը մի երկիր է՝
իր կարկատած օրենքներին գերի.
և մարդկային կիսված ամբոխ՝
ցցված այդ լաթերին:
F
Ամեն մի կեսը կայսրություն է,
C
կամ պետություն, կամ էլ գաղութ ինչ որ մեկի,
D#
սահմանների փշալարով կարված՝
F# F
մարմնի վրա կապույտ մոլորակի:
Cm
Այդ կեսերից էլ մեկը մեր երկիրն է՝
D# F Gm
կապված առագաստով՝ քարե խարիսխներին,
D#
կես սահմանի ցցին սեղմված,
Dm
կես հույսերի լույսին հառած
Gm
և կես կտոր հացին…
և երբ կիսված է ժամը, և քարացած է դեմքը աշխարհի,
կիսված կռիվ ու մսաղաց՝ լքված կիսատ ջոկատների,
կիսված վերջին փամփուշտը և վերարկուն
նախորդ պատերազմից,
և դու որ քո մարմնով փակում ես
միջանցքը նոր կորուստների…
ես հին ու նոր կիսատներին ատում եմ,
այն կեսերին, որ կիսեցին հոգիս,
կես խուժանից արդեն ես ձանձրանում եմ,
կես գողերից, քառորդ հովիվներից.
և կես ճամփին մարած գնացքը մենք հրում ենք-
(կեցցե՜ ամբողջությունը խենթերի),
կես խափնված ազգասերին ատում եմ,
ռամիկ պարոններից ես զարզանդում եմ,
էլի մի բան, որ չեմ հիշի…
Նորից փրթած ծառի մարմինը ծիլեր կտա գարնան շեմին,
նորից քո պատուհանը մութ կյանքի լույսով կվողողվի,
միայն թե դիմանա քո սիրտը կիսված հազար հարվածներից,
չքարանան թեվերը քո թռիչքի մեջ կիսված ճամփին:
լսի՝ր, ժամանակի կիսված զարկերը, լսիր,
դեռ չկիսված մի մեղեդի,
փակի՝ր կորուստների բացված դռները
և ամբոխին կիսված մի՝ խառնվիր:
Հե՜յ, օրհնյալ լինի մեր՝ խենթերի միասնությունը
ատում եմ քեզ՝ կիսատության գերի
ձեզ հետ եմ ես ովքեր ցավից պարում են,
ձեզ հետ եմ ես՝ ով կամքը իր լարում է-
հեգնում ճակատագրի գորշ երեսին:
Jan 212012
Dm (4-3-2-1-2-3)
Dm Gm
Արևն արդեն մոտեցել էր մայրամուտին
C Dm
Դաշտում մի անմեղ լռություն էր տիրում
Dm Gm
Ու միայն վերքերը վիրավոր հողի
C A Dm
Հուշում էին որ դեռ պատերազմ է գնում
Dm Gm
խրամատի մեջ մի պատանի զինվոր
C Dm
Կարոտով նամակ էր գրում
Dm Gm
Նա հիշում էր տունը հայրենի
A Dm
Ցվարած հայոց լեռներում
Dm Gm C Dm
Մի լացիր իմ մայրիկ
Dm Gm A Dm
Սպասիր ինձ և ես կգամ
Dm Gm C Dm
Ես քեզ շատ եմ սիրում
Dm C A Dm
Կարոտել եմ, իմ մայրիկ,
Ես հիշում եմ խոսքերը քո՝
Սիրել հողը մեր հայրենի
Ես հիշում եմ արցունքները քո,
Երբ պատմում էիր ջարդերի մասին
Ես հիշում եմ տունը մեր
Մեր բակի բարդին ծերացած
Ես հիշում եմ խոխոջն առվակի
Ու մանկական խաղերս անցած
Dm Gm
Ու լսվեց հրաման մի որոտ դղրդած
C Dm
Ծանր արկերի տակ հողը տնքած
Dm Gm
Ձեռքին հրացան, նամակը ծոցում պահած,
C A Dm
Տղան առաջ նետվեց ատամները սեղմած
F C
Պետք էր անցնել ընդամենը հարյուր
Gm Dm
Լոկ հարյուր քայլ հայրենի հողի
Dm Gm
Բայց ինչքան կարճ են քայլերը խաղաղ
C A Dm
Եվ ինչքան երկար դաշտում այս կռվի
Dm Gm
Ու հանկարծ կարծես լռեց ամեն ինչ
C Dm
Տղան հնձված հասկի պես ընկավ
Dm Gm
Ձեռքերում սեղմած նամակը ծակված
A Dm
Հայացքը ուղղված կապույտ երկնքին
Նա նայում էր կապույտ երկնքին
Ու հիշում էր տունը հայրենի
Ու բակի բարդին ծերացած
Որի տակ մայրը կսպասի նամակին
Արևն արդեն մոտեցել էր մայրամուտին
Հրետանու ձայնը լսվում էր հեռվում
Ու միայն մահամերձ ընկած հայորդին
Հայոց լեռների երգն էր երգում՝
Dm C A Dm
Թռչեի մտքով տուն
Dm C A Dm
Ուր իմ մայրն է արդուն …
Jan 152012
| ԱԽՊԵՐՍ ՈՒ ԵՍ | (Lyrics + Chords) |
Jan 152012